Mavi Gerçekler Kara Sır

 Yalan söylemek günah iken doğruları söylemek neden hep zor?
Günahlar kötüdür derler, o zaman doğrular yalnızca bu dünya da mı hayatını kurtarır?
Sır tutmak insana neden tek başına kaldıramayacağı bir yüktür hep?
Gerçekleri acı yapan biziz arkadaşlar.Dünyanın en masum varlığını kara bulutlara bulandırıp bembeyaz gerçekleri kapkaraymış gibi yargılamak sadece biz insanlara özgü, önce bunu bir kabullenmemiz lazım.Velev ki gerçekler acı oluversin.Ya sır? Kapkara bulutların ta kendisidir sır.
Gerçeklere bulanıp kaybolan şeytandır sır.İnsanın kendini yiyip bitirme çabasının örtülü halidir gerçekler.Örtünün arkasında saklanan sırdır.

      Bir bildiğim var arkadaşlar.Bu bildiğim ona yük bana yara. Bana kader ona rüya...

Senin sevgin bana ne mavi bir gerçek ne de kara bir sır.Karşımda isterse iğne ucu kadar bir görüş alanının arkasında olsan da gözlerimin seni bulma arzusu tarifi konulamaz bir tabir olsa gerek.Anlayamıyorum ki.Gerçek yanında masum kalır;sır ise günahkar.Şimdi öyle karşımda yabancı gözlerle bakan bir bedensin sadece.Söylesem kaç yazar söylemesem kaç? Söylemesem içimde ki bu sır beni aç bir fare emsali kemirir; söylesem gerçeklerin en acı vebalini çekerim. Her ne kadar da inkar etsem de bu tezi akıl bu sefer başta değil yaşta olsun ve sen cevapla.Nedir sana giden yol? Mavi gerçekler mi? Kara sır mı ?İçimde ki macera arayan ruh hastası bir çocuk var.Kalbi aklını bile köreltmiş bu çocuğun.Sana giden yol hele bir dökülsün dudaklarının arasından usul usul.Söz veriyorum tüm MAVİ'm adına bu yaramaz çocuk her türlü ulaşır sana...Yeter ki söyle bana gerçeklerin mi mavi sırların mı kara?